Bonnes vacances!
Σε νυχτοκοπήματα με λοιπούς παρωρίτες,και ενόσω ακολουθούμε τη νεροσυρμή του ποτού σε σπειράλ μνήμες,τυχαίνει καμιά φορά να αναρωτιώμαστε:Πώς αφεθήκαμε να μεταλλαχθούμε βαθμηδόν σε μαζικούς τουρίστες της καθημερινότητας;Σαν να μετέχουμε σε αυτή έχοντας αγοράσει ένα all inclusive πακέτο ημερησίων εμπειριών με επισκέψεις σε μνημεία ρουτίνας και σε θάλασσες νενομισμένων.Και ενώ αισθανόμαστε τον χρόνο να δραπετεύει,αφανίζουμε τον καιρό μας τραβώντας φωτογραφίες με την κάμερα τής ιδεολογίας ,χωρίς να ξεχνάμε ασφαλώς να ρυθμίζουμε την εστίαση του φακού ανάλογα με τον εγωκεντρισμό μας.
Καθώς απομάθαμε να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που μας προσφέρονται απλόχερα,το σαπφείρινο μαβί του ουρανού και το γλυκόπνοο δροσάτο αεράκι,γινόμαστε ξενιστές μιας γκρίνιας εξοντωτικής,ελεεινολογούμε όσους διαφωνούν μαζί μας,με υψωμένο φρύδι κρίνουμε τα αλλότρια,με χαμηλωμένο το φως του δωματίου θέτουμε το τηλεκοντρόλ σε σταθερή τροχιά από την οθόνη μας.
Ακόμα όμως και τα νυχτερινά σκηνικά που αναφέραμε στην αρχή,τα ποτισμένα με νικοτίνη και οινόπνευμα,εντάσσονται στα πλαίσια αυτής της οργανωμένης εκδρομής.Μόνο που εδώ παρουσιάζονται κάποιες ανεπιθύμητες αποκλίσεις.Κανονικά λοιπόν δεν θα έπρεπε να παραπατάμε,προδομένοι από τις αντοχές μας κάθε φορά που θα συναντηθούμε στο σαλούν,δεν αναφέρεται πουθενά στο πρόγραμμα των διακοπών το λύσιμο που μας προκαλεί μια θλιμμένη μελωδία από ακορντεόν,με το μοτίβο της να θυμίζει κυκλικές κινήσεις-ο αργός χορός δύο ερωτευμένων,παιδιά που γελάνε σ'ένα λούνα παρκ,ο ήλιος που ανατέλλει και δύει,η ζωή που περνάει και φεύγει,σαν όνειρο σκληρό.
Ούτε βέβαια περιγραφόταν στο διαφημιστικό φυλλάδιο,αφενός μεν πως θα πλαγιάζουμε την ώρα που χαράζει,οπλισμένοι από ένα παράξενο κουράγιο που έχει βουτηχτεί στη Στύγα τού αλκοόλ,αφετέρου δε πως θα μας πιάνει το παράπονο,
συλλογισμένοι πως ζούμε μονάχα υποδορίως αφού η Πούλια ξημερώνει,μα το φως που δυναμώνει το ακολουθεί ένα "δεν".
posted by still ill @ 1:20 PM
4 Comments
